Raveslave

De volgende post van mijn hand ligt min of meer in het verlengde van de vorige in die zin dat ie tevens als introductie geldt voor het nieuwe jaar. Het lijkt of mijn visie op de hedendaagse muziek een andere vorm heeft gekregen in vergelijking met de afgelopen maanden en de overgang naar een nieuw jaar dient zich aan op een schotelblaadje om als context voor deze post te fungeren. Het lijkt alsof beide hand in hand gaan. Samen. In het verleden ging mijn interesse vooral uit naar soulvolle en diepe housemuziek, maar het lijkt meer en meer alsof ik hunker naar iets anders, iets onbekends; ondefinieerbaars. Niet dat het einde van mijn housetijdperk nabij is, maar laat ik zeggen dat de invulling van het begrip House een nieuwe betekenis voor me heeft gekregen. Die invulling omvat een breder spectrum aan invloeden, stijlen, muziek die divergeert… een andere sound tout court. Een sound die nog steeds mijn liefde voor house zal weerspiegelen, maar tevens blijk zal geven van een iets ruwere edgy kant; ietwat machinaal zonder daardoor het label van straight minimal te dragen. Als Medeblogger, Liss., bij zijn thuis wat records spinnt, stel ik vast dat ook hij alvast meer en meer naar een stijl evolueert à la Brodi, een Matt Walsh of een Casper C… Artiesten die tegenwoordig plaatjes draaien die zowel terug te vinden zijn in de Djbag van een Loco Dice als die van Brodi himself en het zijn die artiesten die ik in de toekomst ook nauw op de voet zal volgen. Beschouw deze post dus als een voorsmaakje op wat komen zal, een glimp achter de coulissen van mijn muzikaal brein. Een nieuwe weg die ik zal bewandelen, zonder daardoor het housepad te verlaten. Meer zelfs, ik heb nog een chart, getiteld New Love, in de koelkast staan en ik zal bovendien blijven posten over de housescene.



In het licht van het voorgaande, wil ik het vooral hebben over een bepaald label wiens visie nauw strookt met ‘mijn nieuwe’ sound. Het betreft het up & coming Deense label van Fredski en Tomboy – drummer van Whomadewho –, gedoopt onder de naam: Tartelet Records. Het komisch duo heeft alvast de eerste release verzorgd en hun Do the Tartelet EP is de muzikale incarnatie waarvoor hun label staat: techno-house met funky disco-invloeden en…. “a bit world”.
Misschien wel net wat ik zoek?

Aan deze beloftevolle aftrap werd al gauw een interessant vervolg gebreid met releases van de van hand Analogik en de locale held MHM aka Morten Halborg-Møller. Deze gozer liet de techno even achterwegen en knalde een regelrechte houseburner in elkaar. Een strakke constante percussiebaslijn met een tribal-esque feel to it overgoten met een subtiele, toch soulvolle, vocal; dat vormen de ingrediënten van deze track. De EP werd zelfs geremixed door de Deen Martin Decara, labeleigenaar van 3de Floor Records, die resoluut de technokaart kiest en de Amsterdammer Melon aka Je Dàvu, een van artiest wiens productie ik volledig weet te waarderen. Jullie herinneren zich ongetwijfeld nog zijn wondermooie release Nitzi (In my mind, so fine), een track die werd opgepikt door Dixon & co. en zo op hun gerenommeerde Secret Weapons serie belandde. Melons mix voor MHM, getiteld Melon 8 days late tribal strip tool, vuurt je inderdaad aan tot 8 dagen grooven. Hij laat de vocal voortdurend op de achtergrond sudderen, zorgt voor een stevige kickbaslijn en de zet de tribalgroove nog wat kracht bij.

Maar het is echter met de release van het remixpakket van de Do the Tartelet EP dat het label mij volledig over de streep wist te trekken en mijn fiducie in hun toekomstperspectieven wist te beamen. Het pakket is 3 remixen rijk, maar persoonlijk steekt de interpretatie van Cereals van James Braun er met kop en schouders bovenuit. De track is een schoolvoorbeeld van Funktechno met een in-your-face baslijn die menig dansvloer zal openrijten. En de Deense lad gaat op datzelfde elan verder voor zijn eigenproductie, Spanish Fly, recentelijk gereleased op – inderdaad – Tartelet. Hij kan hiervoor alvast rekenen op de support van Laurent Garnier(!) en Raresh, en de lyrics van de track The Shakers – gaande als volgt: “This one’s for all the shakers” – geven alvast blijk waaraan men zich kan verwachten: puur dansvloermateriaal!

En de toekomst blijft er rooskleurig uitzien voor de crew bij Tartelet, want een ander beloftvol Deense duo komt aan de deur kloppen, meer bepaald Kenton Slash Demon. Na een 2 jaar hiatus komt het tweetal op de proppen met de track Khattabi, die weliswaar pas in februari gereleased zal worden. Ik laat jullie alvast nog wat watertanden, maar dit kan ik jullie wél vertellen: de track wordt al grijs gedraaid door Matt Walsh.